“...รอนานยังเนี่ย”
“ก็แค่กาแฟหมดไปหนึ่งแก้ว ไม่นานหรอก”
“นี่ประชดริทใช่ป่ะ นานก็บอกนานสิวะ
พี่โน่จะประชดให้ริทรู้สึกแย่ทำไม”
“นี่...” พี่โน่กำมือแน่นแล้วก็เอามาเขกหัวผม “เล่นนิดเล่นหน่อยก็ไม่ได้...”
“เออ เล่นไม่ได้ เวลาของริทเป็นเงินเป็นทองนะบอกไว้ก่อน
นัดออกมาอย่างงี้ริทคิดชั่วโมงละ 60 เดี๋ยวพอจะกลับจ่ายเงินมาด้วย”
“เดี๋ยวกูเหมาทั้งวันทั้งคืนเลย” พี่โน่จ้องหน้าผมแล้วขยิบตา
ผมก็เลยแกล้งทำหน้าปั้นปึ่งกลับไป
คนตรงหน้าผมหยิบแก้วกาแฟแก้วที่สองขึ้นดื่มจนหมด
แล้วพี่โน่ก็ลุกมาดึงมือผมเหมือนให้ยืนขึ้น แล้วร่างสูงก็วางเงินค่ากาแฟไว้ที่โต๊ะ
ก่อนจะจับมือผมพาเดินออกจากร้านนั้นมา
เมื่อเช้ามีเสียงโทรศัพท์ปลุกตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง
เขาโทรมานัดผมตั้งแต่ตีห้าครึ่งครับ บอกว่าวันนี้ว่างให้ออกมาหาหน่อย
แถมยังบอกอีกว่าตัวเองเช็คตารางงานผมเรียบร้อยแล้ว อย่าคิดที่จะปฏิเสธเด็ดขาด
นัดตอนห้าโมงเย็น
แต่ผมมาเกือบเพลงชาติดัง มาถึงก็เห็นพี่มันนั่งจิ้มโทรศัพท์จิบกาแฟอยู่...
พี่โน่ไม่ใช่คนใจเย็นนะครับ แต่เพราะคงมีสมาร์ทโฟนเป็นเพื่อนคู่ใจเลยรอได้นานกว่าเดิม
“หิวมั้ย กินอะไรก่อนเปล่า”
“ที่มาช้านี่แวะกินมาแล้ว” พี่โน่ล็อกคอผมแล้วใช้มือตบหน้าผากผมตังเพี้ยะเลยครับ
แต่ไม่เจ็บเท่าไหร่...
“ปล่อยให้กูแดกแต่กาแฟ มึงแดกข้าวมาแล้ว”
“งื้อ พี่โน่หิวก็แวะเข้าร้านอาหารสิ เดี๋ยวริทนั่งมองพี่โน่กินเอง”
พี่โน่เปลี่ยนเป็นจับมือผมแทนการกอดคอเดิน
เพราะเราสองคนเป็นจุดสนใจของคนในห้างมากเลยทีเดียว
แว่นเรย์แบนด์คนละอันกับหน้าขาวๆของเราสองคน เดินไปทางไหนคนก็มองพรึ่บ
คนที่จำเราได้ เขาก็เข้ามาขอถ่ายรูป เลยยอมๆไป
แต่พอไม่มีคนก็รีบเดินก้มหน้าไม่ให้ใครมองหน้าทัน
“ร้านนี้...”
“เอ้า นึกว่าจะกินส้มตำซะอีก ฮ่าๆ”
ผมแซวพี่โน่ มันเลยยืนท้าวเอวมองหน้าผมเหมือนถามว่า ‘มึงจะเอายังไงกับกู’ ผมเลยตัดปัญหาด้วยการเขย่งกอดคอพี่มันเดินเข้าร้านเสต็ก
“กินเสร็จดูหนังของกูนะ”
“ริทอยากดูเหรอ”
“กูจะดูคนเดียว”
“เห้ย แหย่เล่นนิดเดียวทำเป็นจริงจังไปได้ ดูด้วยดิ
ไหนๆก็มาถึงนี่แล้ว
อยากรู้เหมือนว่าเวลานั่งดูหนังแล้วมีตัวละครในเรื่องมานั่งข้างๆจะเป็นยังไง”
“เออ”
พี่โน่ไม่พูดอะไรต่อ นั่งรออาหารที่กำลังจะมาเสิร์ฟอย่างเดียวเลยครับ
สงสัยจะหิวจริงเพราะเห็นนั่งลูบท้องใหญ่เลย
พี่โน่สั่งเสต็กเนื้อไป
ส่วนผมสั่งมันบดอบชีสมากินเล่น เพราะกินข้าวมาแล้ว
สักพักพนักงานก็มาเสิร์ฟทั้งสองอย่างพร้อมกัน..
เราสองคนก็จัดการกับมันทันที
“ริทรู้ว่าพี่โน่ไม่กินเฟร้นฟราย”
ผมพูดพร้อมกับใช้มือหยิบเฟร้นฟรายในจานของพี่โน่มาใส่ปาก
ร่างสูงเลยเงยหน้าขึ้นมาผม
“กินเว้ย”
ผมหัวเราะ... ยิ้มทะเล้นๆให้พี่มัน
“แล้วริทก็รู้ว่าพี่โน่ไม่กินขนมปัง”
อะไรที่ใช้มือหยิบแล้วมันไม่เลอะ ผมหยิบมากินหมด...
พี่โน่มันก็รู้ว่าผมแกล้ง มันเลยไม่สนใจ นั่งเฉือนเนื้อเสต็กของมันต่อ
ผมก็นั่งกินของผมไปเรื่อยๆ สลับกับพิมพ์ข้อความในไลน์ที่มันเด้งอยู่ตลอดเวลา ก็แซะคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยแหละครับ
ผมก้มหน้าจิ้มๆโทรศัพท์
มือก็ตัดมันบดเข้าปาก...
“อ่ะ” ผมรีบอ้าปากงับทันที
เมื่อชินเนื้อเสต็กชุ่มซอสมาอยู่ตรงหน้า กลัวคนป้อนจะแกล้งเล่นดึงกลับไป
เลยรีบกินไวอย่างกับจรวด
..
“พี่โน่ไม่ชอบกินอะไรในจากเลยใช่มั้ย งั้นเอามาให้ริทเลย”
“มากเกินไปและมึง กูกินได้ทุกอย่างที่อยู่ในจานกูต่างหาก...
แต่มึงนั่นแหละที่แย่งกูไปกิน ที่ป้อนให้ก็กะว่าจะให้มึงกินครบทุกอย่าง
ไหนๆก็แย่งกูหมดแล้วนี่”
พี่โน่พูดจบ มันก็กินเสต็กของมันต่อ...
ผมก็ก้มหน้ากินมันบดอบชีสนี่กินไปนานๆชักเลี่ยน เลยพักทิ้งไว้
เปลี่ยนมาจิ้มโทรศัพท์อย่างเดียว
จะว่าไปผมก็ไม่ได้อัพอะไรในอินสตาแกรมมานานแล้วเหมือนกัน
เห็นทีคงต้องหาอะไรประดับสักหน่อยให้มันไม่ร้างจนเกินไป เอารูปคนตรงหน้านี่แหละ
เอาแบบที่ปากเปื้อนซอสเสต็ก ดูมูมมามดี ฮ่าๆ
“มึง ถ่ายรูปกู เอามาให้สแกนด้วย เดี๋ยวหลุดไปแล้วไม่หล่อนี่อายเขา”
“น้องถ่ายพี่มีด้วยเหรอที่ไม่หล่อ หล่ออยู่แล้วอย่างห่วง
เช็คเองบนอินสตาแกรมก็แล้วกันเนอะ เดี๋ยวแท็กไปให้”
พี่โน่ชี้หน้าผมแทนคำพูด ‘ฝากไว้ก่อน’
ผมอัพไอจีแบบโนฟลิตเตอร์เลย
แสงก็ใช้แสงธรรมชาติ หน้าพี่มันหล่อครับ แต่ติดตรงที่มุมปากมันที่มีคราบซอส
อัพไปแป๊บเดียว ก็แจ้งเตือนว่ามีคนกดถูกใจเต็มเลย..
“ริท”
“ห้ะ...เฮ้ย”
มันจ่อกล้องให้แล้วครับ พอผมเงยหน้าไปก็เสร็จโจร
ให้ผมทายหน้าผมก็เหวอมากแน่ๆ แต่ผมก็ถือว่าเจ๊าๆกันไป
อย่างน้อยรูปผมคงไม่มีอะไรเปื้อนอยู่ที่หน้าเหมือนรูปพี่โน่ ..
เขาอัพไอจีรูปผมแล้วแท็กมา พอผมกดเข้าไปดูก็เป็นรูปที่ผมอ้าปากกำลังจะเฮ้ย..
โอเคเลยล่ะ ไม่ได้ดูแย่อะไร คนอื่นมองเขาบอกว่าน่ารักด้วยซ้ำ
พี่โน่คงเห็นรูปตัวเองแล้วแหละ
เขาก็ยิ้มเบาๆ ไม่ได้ว่าหรือด่าผม ให้เดาเขาคงกำลังอ่านแคปชั่นอยู่
‘ขอบคุณสำหรับสเต็ก ที่ป้อนน้อง...♥’
ผมเขียนแบบนี้ไปจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรมากกับข้อความนี้ด้วย
อีโมติชั่นก็เลือกไปส่งๆ แล้วรูปหัวใจมันก็เป็นรูปที่ใช้บ่อยพอดี
ผมอ่านคอมเม้น
มีแฟนคลับมาบอกว่าพี่โน่แท็กผมตรงอกข้างซ้าย.. คิดว่าบังเอิญมากกว่า...
ส่วนผมแท็กพี่มันกลางหน้าผากเลยครับ...
“สนุกพอแล้วเตี้ย ไปอุดหนุนหนังกูเหอะ”
“เล่นเอง ดูเอง เออ...ดี”
ผมพูดกวนประสาทพี่โน่มันตลอดเวลาที่เดินไปจ่ายตัง
จนออกจากร้านผมก็ยังพูดจ้อไม่หยุด วิจารณ์อะไรต่างๆนานาของหนังพี่มันไปเรื่อย
ความจริงแม้แต่ทีเซอร์ยังไม่มีเวลาดูเลยครับ เห็นแต่ใบปิดโฆษณา
แต่ที่วิจารณ์ได้เพราะผมเพ่งเล็งไปวิจารณ์ที่พระเอกแค่คนเดียว
“พระเอกหน้าแก่เนอะ เสื้อผ้าก็เหมือนไม่ถูกกับฝ่ายคอสตูมต้องเตรียมมาเอง...”
..
“ดูหน้าก็รู้แล้วว่าพระเอกปากหมาแค่ไหน ฮ่าๆ”
“พอๆ ๆ กูทนฟังมานานละ เดี๋ยวดูหนังเสียก่อน แล้วมึงจะอึ้ง”
พี่โน่ยกมือเบรก แล้วเดินไปซื้อบัตรเอง
ทิ้งให้ผมยืนดูตัวอย่างหนังอยู่ตรงที่นั่งรับรอง พนักงานมองผมใหญ่เลย
เพราะเห็นว่าผมมากับพี่โน่ ธรรมดาพี่โน่คงมาดูกับแฟนเค้าล่ะมั้ง
พอมากับผมเลยดูแปลกตา
“บนสุดเลย โซฟานะ” ที่มันชูตั๋วหนังให้ดู
เห็นเวลาแล้วก็อีกประมาณห้านาที
“นี่ถามอะไรหน่อย...”
“หือ”
“มาแฟนมาดูเรื่องนี้ยัง”
“...แล้ว”
“เขาว่าหนังเป็นไง”
“สนุกดี”
“คอยดูเดี๋ยวริทจะตอบตรงข้ามให้หมด ฮ่าๆ”
พี่โน่ส่ายหน้าเบาๆ
..
“คนดูเยอะมั้ย”
“ที่ไปซื้อเมื่อกี้ ทั้งโรงมีสี่ห้าคน”
“อ่อ”
ก็หนังมันใกล้จะออกแล้ว คนก็เลยน้อย
พอเดินเข้ามาข้างในโรง
ก็เห็นคนอื่นนั่งอยู่ตรงกลางๆกันหมดเลย มีเราที่โดดขึ้นมานั่งบนสุด...
โฆษณานานมากจนผมต้องพิงพี่โน่เกือบหลับ
แต่พอหนังมาผมก็ตั้งใจดูให้เกียรตินักแสดงนำที่นั่งอยู่ข้างๆ
ผมก็หัวเราะไปเรื่อยตามประสาคนเส้นตื้น หัวเราะจนคนข้างๆผมมองด้วยหางตา
พอหนังเข้าอารมณ์เศร้าผมก็ปรับแทบไม่ทัน...
ตั้งใจดูคนในจอจนไม่รู้ว่าคนข้างๆมองผมอยู่ ไม่รู้จริงๆ ไม่รู้เลย - -
ฉากเลิฟซีนที่หน้าพระเอกกับนางเอกใกล้กันมาก ผมก็นั่งเกร็ง
ไม่ค่อยอยากดูเท่าไหร่ เพราะนั่งข้างตัวละครแบบนี้ เลยเหมือนว่าเรามาแอบดูเขาอ่ะ
“ริท...”
ผมหันไปตามเสียงเรียก ใบหน้าของพี่โน่ก็เข้ามาอยู่ใกล้ๆ
อีกนิดเดียวจมูกก็จะแตะกันแล้ว ผมเลยต้องเอนตัวหนี
แต่กลายเป็นว่าพี่มันโน้มตัวตามลงมา..
บนจอก็เลิฟซีน
แล้วนี่พี่มันคิดว่าถ่ายหนังอีกรอบหรือไง
ไม่ใช่ว่าไม่เคยจูบกับพี่โน่นะ
แต่สถานะเราตอนนี้มันต่างกับเพื่อนก่อนที่มันเกินพี่น้อง
ตอนนี้เรากลับไปเป็นพี่ชายน้องชายปกติทั่วไป
ผมกับพี่มันก็ทำตัวปกติไม่คิดถึงเรื่องที่เราเกินเลยมาสักพักแล้ว
แต่นี่พี่โน่กำลังจะจุดประกายมันขึ้นอีก...
“พี่โน่ ไม่เอา...”
“แค่จูบ”
“ไม่ได้”
ผมปฏิเสธพี่โน่เลยกลับไปนั่งตามเดิม ผมก็เหมือนกัน ทำตัวเป็นปกติ
มองไปที่จอ... แต่ฉากจูบมันก็ยังคงไม่หยุด ผมเม้มปากแน่น
มือก็เกร็งวางไว้ที่ต้นขาตัวเอง ถึงโรงหนังจะมืดแต่ก็ยังรู้ว่าคนข้างๆมองผมอยู่
บ้าเอ๊ย อยู่ดีๆก็อยากจูบไง่วะ หนังก็ไม่ได้ดู มองแต่กูอย่างเดียว
ผมเหมือนคนบ้านั่งตัวสั่น
ฉากในจอมันก็เหมือนบิ๊วให้ผมอยากจูบกับใครสักคน แต่ใจผมมันปฏิเสธไง...
ในที่สุดผมก็ทนไม่ได้...ทำตามใจพี่โน่สักครั้งด้วยการหันไปจูบในความมืด
เหมือนว่าพี่โน่รออยู่แล้ว เพราะทันทีที่ผมประกบปากลงไปเขาก็ตอบรับอย่างรวดเร็วด้วยการดูดปากผมเบาๆ
ริมฝีปากที่บดเบียดเข้ามารุมร้อนจนผมต้องเลื่อนมือไปขยุ้มเรือนผมพี่โน่ไว้
ปากก็จูบตอบรับไม่เกรงใจอะไรทั้งนั้น แม้กระทั่งใจตัวเอง
เสียงดนตรีมันดังเสียจนแทบไม่ได้ยินเสียงดูดปากของเราสองคน..
ที่ผมคิดว่าถ้าโรงทั้งโรงเงียบลงมันต้องดังมากแน่ๆ
เพราะเป็นจังหวะที่ร้อนแรงจนผมแทบที่จะหลอมละลาย
จะว่าคิดถึงก็ไม่ใช่
เพราะพี่โน่จูบอย่างเอาแต่ใจ ดูดกลืนริมฝีปากผมเหมือนในหนังฝรั่ง...จนตัวผมเอนลงไป
หัวพอดีกับที่วางแขนเลย มือพี่โน่อ้อมจับต้นคอผมไว้ กว่าเขาจะพอใจกับปากผมก็นานอยู่เหมือนกัน
จมูกโด่งไซ้คอผมทันทีที่ปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ
ริมฝีปากรุมร้อนทาบลงมาผมลำคอผมเบาๆ
มันนานเกินไปแล้ว นานเกินไปจริงๆ
ถ้าต่ออีกนิดอารมณ์ต้องกู่ไม่กลับแน่
เพราะขนาดตอนนี้พี่โน่ยังพยายามจะถกเสื้อผมขึ้นเลย มันเกินเลยเขตจำกัดของแฟนเก่าแล้ว
“พี่โน่...หยุด”
“อือ...ริท...”
“ไม่ได้...อย่า”
ผมพูดเสียงเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้
กระซิบข้างหูให้พี่โน่ได้ยิน พร้อมกับออกแรงผลักเบาๆที่อกแกร่ง
ตอนนี้พี่โน่แทบจะขึ้นมาอยู่บนตัวผมแล้ว เรียกได้ว่าเขาคร่อมผมอยู่เลย
“เราเป็นพี่น้องกันนะพี่...”
คำพูดนี้ของผมได้ผล
ร่างสูงที่กำลังดูดผิวผมอยู่ชะงักทันที ก่อนจะผละจากตัวผมไปนั่งอยู่เหมือนเดิม
ผมรีบจัดระเบียบเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เพราะเมื่อกี้เสื้อแทบจะหลุดออกจากตัว
ทั้งๆที่เราต่างคนต่างอยากจูบ แต่มันกลับเกินเลยขนาดนี้
ครั้งต่อไปผมจะใจอ่อนกับพี่โน่ได้ยังไง ทีหลังต้องคิดให้หนัก
ไม่ใช่ปล่อยให้อารมณ์พาไปอย่างนี้ ถ้าผมห้ามพี่มันไม่ได้
จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น...ผมไม่อยากจะคิด
..
หลังจากเดินออกจากโรงหนังมาเราแทบไม่ได้พูดอะไรกัน
มือก็ไม่ได้จับเหมือนตอนเดินเข้ามา..
“พี่โน่...”
..
“โกรธเหรอ” ความจริงมันก็สิทธิ์ของผมที่จะไม่ยอม แต่นี่เพราะแคร์ไง
“กูไม่มีสิทธิ์โกรธว่ะ
กูเป็นมึง กูก็คงจะทำแบบนี้ มีอย่างที่ไหน จะเอากันในโรงหนัง
แถมกูกับมึงตอนนี้ก็ไม่เหมือนเมื่อก่อน”
“ริทดีใจนะที่พี่เข้าใจ”
“อือ” การเปิดใจคุยกัน มันทำให้มือหนาเลื่อนมาจับมือเล็กๆของผมไว้
แล้วเดินจูงมือไปท่ามกลางผู้คนมากมาย คุยหยอกล้อกันเป็นระยะ
ไม่ได้เดินก้มหน้าแบบเมื่อตอนเย็น เพราะคนเริ่มน้อยลง
..
“คืนนี้นอนห้องมึงนะ”
“นอนก็นอน”
“ขอบใจ...ไม่สัญญานะว่าจะไม่เกินเลย ถ้าบรรยากาศมันพาไป กูก็ไม่ทน”
“นี่” ผมหน้าแดงเลยครับ มีอย่างที่ไหนมาพูดแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังพูดว่าสถานะเราไม่เหมือนเดิม
แต่เดี๋ยวนี้การจะมีอะไรกันมันก็ง่ายนิดเดียว
แค่มองตากันก็แทบจะล้มกันไปบนเตียงได้อยู่แล้ว
นับประสาอะไรกับการที่เราต้องนอนเตียงเดียวกัน
“รักสนุก และยังผูกพัน
ไงมึง”
“หื่น”
มือหนาเลื่อนมาบีบจมูกผมแล้วส่ายไปมาอย่างหยอกล้อ
ผมเลยย่นจมูกจนตาหยี แล้วพี่โน่มันก็แตะปากลงมาบนปากผมแล้วถอนออก
..ดีที่เราเดินกันมาจนถึงที่จอดรถแล้ว
เมื่อไหร่จะเลิกสักทีนิสัยฉวยโอกาสเนี่ย...
ในโรงหนังที่ห้ามไว้ได้มันคงเป็นเพราะสถานที่มากกว่า
นี่ถ้าอยู่ในห้อง...แม้แต่พูดก็คงจะไม่ได้พูด...
พอมาถึงห้องผม แขกพิเศษก็ไปนั่งเปิดทีวีดูอยู่บนโซฟา
หยิบขนมกินเล่นของผมมากินโดยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของเลยสักนิด
ผมเดินไปเอาน้ำเย็นมาให้พี่โน่ แล้วขอตัวไปอาบน้ำ เพราะเหนียวตัวเต็มทีแล้ว
เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนสบายๆ เสื้อยืดสีขาว
กางเกงขาสั้นสำหรับนอน
เห็นพี่โน่นั่งคุยโทรศัพท์ คิ้วขมวดเข้าหากันจนจะผูกเป็นโบว์
น้ำเสียงดูเหมือนทะเลาะกับคนปลายสาย ผมเดินไปทิ้งนั่งลงข้างๆ
เอาผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมที่ชุ่มน้ำให้แห้งไปด้วย
แต่คงสะบัดแรงไปน้ำกระเด็นไปโดนคนข้างๆ จนเขาหันมามอง
“ถ้าไม่เชื่อใจกัน...ก็ไม่ต้องมาคุย” ชัดเลยว่าแฟนเขาโทรมา
ถามว่าเจ็บมั้ย บอกเลยว่าไม่มีสักนิด อารมณ์แบบนั้นมันหายไปนานแล้ว
ผมทิ้งเรื่องพวกนี้ไปแล้วล่ะ
“บอกว่าไม่มีอะไร
ก็ไม่มีอะไรไง ทำไมชอบคิดไปเอง หวาดระแวงนักก็นอนไปเลย ทำใจให้สงบซะบ้าง” พี่โน่เอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู
อารมณ์นี้ผมจำได้จากในละคร มันหมายถึงว่าคนปลายสายกำลังกรี๊ดใส่โทรศัพท์
ผมลูบไหล่พี่โน่เบาๆ เหมือนว่าให้คุยกันดีๆ
..
“เออ ตอนนี้อยู่ห้องมัน
กำลังจะเอากัน พอใจยัง” โหย พูดงี้ผมสะดุ้งเลย ถ้าจะประชดแล้วกระทบผมขนาดนี้
แฟนเขาไม่โกรธผมตายเลยเหรอเนี่ย
พี่โน่กดวางสายหลังจากที่เหมือนฟังปลายสายอยู่สองสามประโยค
เขากดปิดเครื่องทันที ตัดขาดการติดต่อจากโลกภายนอกเลยทีเดียว
“ทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“รูปในไอจี...ที่กูอัพรูปมึง มึงอัพรูปกู”
“เรื่องนิดเดียว ทะเลาะกันขนาดนี้ ประชดกันขนาดนี้เลย”
“ประจำ...เหอะ”
“ไปอาบน้ำไป...ตัวเหม็นฉึ่งเลย”
“ใครจะไปหอมทั้งตัวเหมือนมึงละครับ หอมตั้งแต่หัวยันตีนแบบนี้...” มันเน้นคำว่าตีนแล้วก็กดจมูกลงมาที่หน้าผากผม
คือนี่ตีนกูเหรอไอ่พี่โน่
“ไปอาบน้ำละ
เดี๋ยวมาเอาด้วย”
!!!
“ไอ่พี่เหี้ย!”
[TONO]
เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นไอ้ตัวเล็กนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่บนเตียง
เอวมันยังคอดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ปากเล็กก็ยังคงน่าจูบอยู่อย่างนั้น...
หลายกิริยาท่าทางของมัน คงทำให้คนอยากครอบครองมัน
แต่คนแรกของมันอย่างผมกลับปล่อยให้หลุดมือไปซะงั้น ..
ผมเสียดายช่วงเวลาเหล่านั้นที่เราห่างกัน ถ้ามันไม่ตั้งใจเรียนเสียจนไม่มีเวลาให้ผม
เราก็คงไม่ต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิมแบบนี้
ผมเหงา เลยหาคนใหม่
มันก็ยอมเดินจากไป...เพราะมันคิดว่าตัวเองไม่ดีพอ
มันไม่ถามผมสักนิด...
ว่าผมอยากได้มันคืนมาแค่ไหน
“ทำไมไม่ใส่เสื้อ”
“ไม่มี”
ความจริงเสื้อมันผมก็ใส่ได้
แต่ผมไม่อยากใส่ เหตุผลง่ายๆ ของผู้ชายเห็นแก่ตัวครับ...
“งั้นก็นอนเลย ปิดไฟด้วย”
ผมไม่ทำตามที่มันบอกหรอก
ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงข้างๆมัน แล้วดึงร่างบางเข้ามากอด จูบที่ขมับมันเบาๆ
ไล่มาตามหน้าผาก สันจมูก เหนือริมฝีปาก แล้วก็ย้ำอยู่ตรงปากสวยหลายๆที
พอมันจะพูดเราก็จูบ พอมันจะด่าเราก็จูบ ทีนี้มันเม้มปาก ผมก็ไซ้แก้มขาวเลยครับ
“ทนหน่อยสิ
รอกลับไปเอากับแฟนพี่ ริทยังไม่พร้อม”
“ถ้ากูอยากเอากับแฟนกูจริงๆ อยู่ไม่มาไซ้มึงแบบนี้หรอก”
กลิ่นหอมอ่อนจนตัวมันทำให้ผมถอนตัวไม่ขึ้น
พูดก็พูดเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ เพราะจมูกก็ไซ้ ปากก็จูบ ริทก็ว่าง่ายเกิน
ดันอกเราเบาๆ แต่ก็เปิดทางโชว์คอขาวให้เราไซ้
ผมแนบริมฝีปากรุมร้อนลงไปทุกจุดที่อยากสัมผัส
“นึกว่าจะเข้าใจคำว่าพี่น้องซะอีก...”
“พอดีพจนานุกรมทุกฉบับไม่ได้บอกว่าพี่น้องห้ามเอากัน”
“ทะลึ่ง”
ปากเล็กคลี่ยิ้มเบาๆ
มือบางก็ตบลงมาที่ไหล่ผม ความน่ารักของมันที่ส่งมาหาผม
ผมตอบกลับไปเป็นภาษากายไปที่ริมฝีปากน่าจูบ ที่ผมกะว่าคราวนี้จะจูบ จะดูด
จะเม้มให้ช้ำกว่าเมื่อตอนอยู่ที่โรงหนังซะอีก
ไม่ต้องกลัวแล้วว่าเสียงน้ำลายเราจะดังจนใครได้ยิน เพราะห้องนี้มีแค่เราสองคน
ปากก็จูบ มือก็รั้งเสื้อยืดคอกว้างให้เผยไหล่มนออกมา
เนียนจนมือผมต้องวนรอบๆอยู่เรื่อยๆ กล่อมเกลาให้คนใต้ร่างเพลิดเพลินไปรับรสจูบที่ผมมอบให้
เสียงริมฝีปากสัมผัสกันดังจนใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดง...
เหมือนว่าเขาจะหายใจไม่ออกผมเลยถอนริมฝีปากออก แล้วมาไซ้ไหล่ขาวแทน
ผมถกเสื้อยืดจนพ้นตัวริทในที่สุด ร่างบางก็เปลือยช่วงบนให้ผมเห็น
ขาวเสียจนผมอยากจะเอาสีแดงไปแต้ม โดยเฉพาะส่วนที่เป็นสีชมพูหวาน
อยากจะลองใช้ลิ้นเลียชิมดูว่ารสชาติมันจะหวานกว่าที่สายตาเห็นหรือเปล่า
“พี่โน่
อย่ามองอย่างนั้นสิ...ริทอายนะ”
“หะหะ...ไม่ได้กินซะนาน หุ่นยังน่าฟัดเหมือนเดิมเลย”
“อ่ะ
อา...”
อะไรที่ผมอยากทำผมก็ทำ
เช่นตอนนี้ที่ผมกำลังลงลิ้นไปกับตุ่มไตสีชมพูหวาน กัดและเม้มเบาๆ
จนไอ่ตัวเล็กมันร้องเสียงหลง
พอผมก็ใจ ก็เลื่อนไซ้ไปทั่วตัว จนผิวขาวๆเป็นปื้นแดงๆ
คนใต้ร่างก็นอนบิดเร้าไปตามแรงอารมณ์
จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองและของมันที่เหลืออยู่เสร็จสรรพ ก่อนจะก้มไปประกบปากอีกรอบ
ดันลิ้นเข้าไป แลกน้ำลายกันอย่างไม่รู้สึกรังเกียจ
พอมันเผลอก็ค่อยๆ แทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบด้านหลัง
ริทสะดุ้ง..เพราะมีสิ่งแปลกปลอมกำลังล่วงล้ำเข้าไปในร่างกาย
ผมเพิ่มนิ้วขึ้นเรื่อยๆ
กดจุดนู้นจุดนี้ภายในเรียกเสียงครางหวานจากคนที่นอนกัดปากตัวเองอยู่
ขาเรียวชันขึ้นอำนวยความสะดวกให้แก่เรา
ส่วนมือมันก็เกาะไหล่ผมไว้ แอบจิกบ้างเป็นบางทีเวลามันเสียว
ใบหน้าหวานส่ายใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ มันคงจะเจ็บเพราะไม่ได้ทำอะไรแบบนี้มานาน
“ริท...เจ็บ...พี่โน่...ริทเจ็บ...อื้อ”
“งั้นก็...”
ผมจัดการพลิกตัวมันให้มาอยู่ด้านบน
นั่งอยู่บนตักผมที่กำลังนั่งเหยียดขาไปข้างหน้า เราหันหน้าเข้าหากัน
มันไม่กล้าก้มลงมองข้างล่างเลยสบตากับผมอยู่ “ทำเองเลยนะ...ถ้าเจ็บจะได้หยุดเอง”
“หยุดตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ”
มือมันคล้องคอผมไว้ เหมือนกับกำลังอ้อน... กระพริบตาปริบๆ
เห็นน้ำตาใสๆ ก็สงสาร เลยจูบปลอบใจที่ริมฝีปากไปหนึ่งที
นาทีนี้ผมแทบจะลืมไปแล้ว ว่าผมมีแฟน
ผมคิดว่าริทคือคนรักผมที่ผมกำลังอ้อนขอให้เขายอมมีอะไรด้วย
แฟนผมผมยังไม่ทำขนาดนี้เลย ทางนู้นเขาพร้อมจะมีอะไรด้วยเสมอ แต่ทางนี้ไม่ใช่
ริทดีกว่าใครๆ
ความจริงผมไม่น่าเอาริทลดตัวลงมาเปรียบเทียบเสียด้วยซ้ำ
ริทอยู่สูงเกินไป ผมก็ไม่ใช่อยู่ชั้นเดียวกับมัน ตอนนี้ผมอยู่ต่ำกว่ามันเยอะเลย...
แต่ผมมันบ้า อยากจะเอามัน มันก็ดีเกินไปเลยยอมให้ผมแบบนี้ไง
“หยุดไม่ได้แล้วนะริท ทำเถอะ” ก้มลงไปจูบผิวเนียนที่ลำคอขาวเบาๆ
ก่อนจะดูดเม้มให้เป็นรอย ใช้ลิ้นเลียลงไปปลุกเร้าอารมณ์ ส่วนมือก็บีบเค้นเอวเล็ก
ลูบไล้สะโพกนิ่ม เหมือนจะเชียร์ให้เขาเอาตัวเข้าหาเรากลายๆ
ผมสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบอีกรอบ
คนตัวเล็กร้องซี้ดออกมาตอนที่ผมขยับเข้าออก
พยายามหลอกล่อให้เขาต้องการของจริงที่มันตั้งรออยู่นานแล้ว...
ถ้าอีกหนึ่งนาทีเขายังไม่ทำ ผมคงจะต้องพลิกเขาไปอยู่ข้างล่างแล้วลงมือซะเอง
ผมทนมาตั้งแต่ในโรงหนังแล้ว ผมไม่อยากจะทนอีกต่อไป
“พี่โน่...จูบริทนะ...” ผมทำตามอย่างที่เขาขอ
หวังว่าเขาจะทำตามที่ผมขอบ้าง...
และแล้วผมก็กำลังจะได้ในสิ่งที่ผมอยากได้
“อึ๊...อื๊อ...เจ็บ”
ริทเกร็งสะโพกแล้วยกขึ้น
มองของของผมที่ผงาดอยู่ กลืนน้ำลายแล้วค่อยปล่อยตัวให้นั่งทับลงมา
เข้ามาได้แค่นิดเดียวร่างบางก็เหมือนจะยกหนีแล้ว
ผมเลยต้องบังคับด้วยการจับสะโพกเขาไว้แล้วบีบเบาๆ
“ริท...อย่าเกร็งนะ...อ่า...อย่างนั้นแหละ” ริทเกร็งเป็นจังหวะ มันทำให้ผนังรุมร้อนบีบรัดของผม ลองเป็นผมดูสิ
รู้สึกดีเป็นบ้าเลย...
ทันทีที่เขากลืนกินไปจนหมด ปากเล็กก็ค่อยคลี่ยิ้มให้ผมเบาๆ
เหงื่อบนใบหน้าหวานไหลลงมาตามคออย่างเซ็กซี่...
ผมให้รางวัลเขาด้วยการก้มลงไปเลียยอดอกสีชมพูหวาน
ดูดกลืนแรงๆ ให้เขาผวา...แต่ผมรับรู้ได้ว่าเขารู้สึกดี เพราะมือเล็กก็จิกไหล่ผมไม่หยุด
ส่งเสียงร้องครางหวานให้เรารู้ว่าเขากำลังรู้สึกยังไง
ไม่รอแล้ว ผมไม่ยอมให้เขาจัดการเองแล้ว...
เลยพลิกตัวกลับมาให้คนตัวเล็กอยู่ใต้ร่างโดยที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่
ริทแยกขาออกกว้างๆ จนผมอยู่ตรงหว่างขาเขาได้สะดวก ผมโน้มตัวลงไป ทั้งหอมแก้ม ทั้งจูบหน้าผาก
ไซ้คอขาวอย่างใจเย็น
บางครั้งที่ริทมันเกร็งผมก็แทบจะทนไม่ได้
เพราะช่องทางคับแคบมันบีบรัดผมจนอยากจะปล่อยตั้งแต่ยังไม่ได้ขยับ
แต่ถ้าเป็นอย่างงั้น เสียฟอร์มแย่เลย เดี๋ยวมันหาว่าผมอ่อนอีก
“พี่ยังคิดถึงเรื่องของเราอยู่เสมอนะ...เวลามีอะไรกับใครพี่ก็เผลอเรียกชื่อริท...”
ไม่รู้ว่าริทมีสติฟังที่ผมพูดหรือเปล่า
แต่ผมก็อยากจะพูดให้มันฟัง...
“ขอบคุณนะที่ยอมพี่...พี่คิดถึงมึงมากจริงๆ” ผมแนบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากมัน จูบอย่างเร่าร้อนด้วยอารมณ์โหยหา
“อ่ะ”
ก่อนจะเริ่มขยับเข้าออกในช่องทางคับแคบ
ริทเอาขาเรียวรัดเอวผมไว้ ยอมผมทุกอย่าง ส่งเสียงร้องหวานออกมาดังๆ
เรียกชื่อผมสลับเสียงครางไปด้วยทำให้ผมรู้สึกอยากจะกระแทกเขาให้แรงๆกว่านี้
“อ่ะ อ๊า ซี้ดดด พี่โน่...” มือมันกอดผมไว้
ข่วนหลังผมระบายอารมณ์ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บสักนิด
ความรู้สึกเสียวช่วงล่างมันมีมากกว่า
ถ้ามันไม่ตัวเล็ก ผมจะกระแทกแรงกว่านี้
ถ้ามันไม่ใช่คนหนึ่งที่ผมรัก ผมจะทำให้มันร้องจนจะขาดใจ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพร้อมกับเสียงหอบหายใจของเขาเราคน...
ช่องทางคับแคบก็รัดของของผมไว้อย่างดี
เข้าไปข้างในผนังร้อนก็ตอดรัดเสียจนผมให้จะแตะขอบสวรรค์ แต่คนตัวเล็กก็ชิงตัดหน้าปลดปล่อยออกมาก่อนจนเต็มหน้าท้อง
ผมจับริทพลิกตัวให้นอนคว่ำ กดหลังให้ติดเตียง
ดึงสะโพกให้ขึ้นมาเตรียมจับการสอดใส่จากผม... มันมุดหน้าลงกับหมอน
แถมยังอำนวยความสะดวกผมด้วยการแยกขาให้อีก
“อ๊ะ
อ๊า ๆ ๆ ๆ ๆ ริท...อ่า”
หลังจากนั้นผมก็ใส่ไม่ยั้งเลยครับ มีแรงเท่าไหร่ใส่จนหมด...
จนตัวเองกระตุกเกร็งฉีดน้ำสีขาวเข้าไปในช่องทางคับแคบลงมันไหลล้นมาตามเรียวขาสวย
แล้วล้มตัวลงนอนกอดมันไว้
โดยที่ริทยังนอนคว่ำไม่ได้เปลี่ยนท่าไปไหน...
ผมคลี่ยิ้มบางๆ จูบลงไปที่ขมับที่ไรผมชุ่มเหงื่อ
..
“ริทอยากจะบอกพี่โน่ว่า ริทก็คิดถึงพี่เหมือนกัน”
ผมกอดมันไว้แน่น
จูบเบาๆที่ปากเป็นการขอบคุณอีกครั้ง แล้วนึกได้พอดีว่าต้องหายาให้มันกินดักไว้
จะได้ไม่ต้องไม่สบาย ..
ผมลุกขึ้นจากเตียงหยิบกางเกงที่ตกอยู่มาใส่แล้วเดินไปหายาข้างนอกมาให้
..
..
พารากับน้ำเปล่าที่ผมต้องเดินไปเอาถึงตู้เย็น
เดินกลับไปในห้องผมก็แทบจะลืมหายใจ
ใครดูไม่ออกว่ามันยั่วก็โง่เต็มทนละ นอนหงายชันขาแบบนี้...
“ริท ทำอะไรอยู่รู้ตัวเปล่า” ผมวางยาไว้ข้างทีวีในห้องนอน
ตรงข้ามกับคนที่นอนแหกแข้งแหกขาอยู่บนเตียงพอดี
“ไม่ชอบเหรอ”
“นี่เมาหรือไง”
“พี่โน่หมดแรงแล้วเหรอ...
” ดูถูกกันแบบนี้ แถมยังเอานิ้วตัวเองไปอม
แอบกัดเล่นในปากอีก แถมยังเอานิ้วของตัวเองมาสอดใส่ในช่องทางด้านหลังของมันเองต่อหน้าต่อตาผม
สีหน้ามันยั่วยวนผมมาก อสูรร้ายในกายผมก็ตื่นขึ้นมาทันที
ยงยาไม่ต้องกินมันแล้ว ผมรีบกระโจนใส่ตัวมันทันที...
มันปรือตาอย่างเซ็กซี่ จนผมรีบถอดกางเกงแทบไม่ทัน
มือน้อยมาจับส่วนอ่อนไหวของผม ให้จ่อไปตรงกับช่องทางคับแคบ
ผมขยับตัวตามใจเขา แค่สัมผัสตรงปากทางผมก็แทบจะทะลวงเข้าไป
“อ๊า...”
เสียงหวานดังขึ้นตลอดเวลาที่ผมขยับเข้าไป...
“อ๊า...พี่โน่...”
ในที่สุดก็เข้าไปจนลึกสุด...
ผมมีความสุขมากเลยล่ะ
“พี่โน่...”
“อ่ะ
อา...ริท”
“พี่โน่!”
“อื้อ
ริท...”
“ไอ้พี่โน่!
ตื่น! แล้วหยุดร้องครางบ้าๆสักที!”
ไอ่เตี้ยมันแหกตาผมครับ
คนตัวเล็กที่ผมนอนกอดอยู่มันนอนหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ
ผมลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองฝันไป นี่มันบ้าชะมัด
ดีที่ไมได้ฝันตั้งแต่มีอะไรกันตั้งแต่แรก
เพราะนี่ผมเอากับมันจริง มันนอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆผม แต่เอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมไว้
สรุปคือนี่ฝันตั้งแต่ผมตั้งใจจะไปหยิบยามาให้มันใช่มั้ย...
ก็ถึงว่า อย่างไอ่ริทมันจะทำอะไรเซ็กซี่แบบนั้นเป็น
“ฝันบ้าอะไร เรียกชื่อริทแล้วก็คราง...
นี่อย่าบอกนะว่าฝันว่ากำลัง...”
“เออ!
กูฝันว่ามึงนอนแหกขารอกูเอา...”
“บ้า!
ริทจะไปทำอะไรแบบนั้น แค่นี้ก็เกินพอละ”
มันหน้าแดงเลยครับ
แต่ก็แอบยิ้ม...
ผมกอดมัน มันก็กอดผม แล้วเราก็ค่อยๆจูบกัน
ไม่ได้มีอะไรกันอีกรอบเพราะมันยั่วอย่างในฝัน
แต่มีอะไรกันอีกรอบเพราะความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน
พอเช้าตื่นมาจะเป็นยังไงผมไม่สนแล้ว
ตอนนี้มีเราอยู่ข้างกันก็พอ...
----------------------------------------------------------------------
ถามว่าสาระอยู่ตรงไหน
55555555 อือ แต่งงี้แหละ พอละ
โหย บทความ SF
โดนแบนถาวรไปละ = =
เซ็งเลย อัพแต่ฟิคยาว...
ฟิคสั้นแล้วแต่อารมณ์
NC ตามประสาเรา ถ้าฟิคเราไม่มี NC คือไม่มีอะไรเลย ก๊ากกกก
อ่านขำๆ อย่าซี
#โน่ริทได้กันในฝันเราก็พอ #โทษ
#บาย
